Toen ik er solliciteerde had ik mijn studie fiscaal recht nog niet eens helemaal afgerond. Maar ik wilde dólgraag weer iets gaan doen met opleidingen. Ik had er mijn hart aan verpand in de jaren dat ik als expat in Suriname woonde. Daar was ik op mijn vakgebied (omzetbelasting) een soort “eenoog in het land der blinden”. Waardoor ik de kans kreeg om, geheel naar eigen inzicht, lesprogramma’s te ontwikkelen, lesstof te schrijven en lessen uit te voeren. Superleuk natuurlijk, dat pionieren!
Bij mijn sollicitatie in Utrecht wist ik niet dat ik uiteindelijk zelf nog maar zelden voor de klas zou belanden, al werd ik daarvoor nu eindelijk eens goed getraind. Mijn taken bestonden vooral uit het ontwikkelen van opleidingen, het begeleiden van auteurs en docenten en het coördineren en redigeren van hun werk. Niet alleen vakinhoudelijk maar ook didactisch en taalkundig.
Daar heb ik waanzinnig veel van geleerd! En een fantastisch leuke tijd gehad bovendien! Want het was een interessante en dynamische organisatie met mensen uit verschillende disciplines; onderwijskundigen, psychologen, communicatiedeskundigen, organisatieadviseurs. Ik herinner me nog levendig het moment dat ik in de trein van mijn woonplaats Apeldoorn naar Utrecht spoorde en dacht: “Hé, ondanks het vroege opstaan en dat dagelijkse gereis ben ik hier nog nooit één dag met tegenzin naar kantoor gegaan”.
Wie had ooit kunnen denken dat ik 20 jaar later nog eens zoveel profijt zou hebben van de kennis en ervaring die ik daar opdeed. In die tijd moesten zelfs jónge ambtenaren gestimuleerd worden om digitale media te betrekken bij hun dagelijks werk. En precies dát werd mijn stokpaardje. Het was de tijd dat E-learning en Blended learning in opkomst waren. Nieuwe begrippen waren dat, die buiten mijn werk eigenlijk niemand nog kende. En nu, 20 jaar later, is wat ik daar leerde nog steeds in mijn systeem verankerd. Zozeer dat ik het gewoon niet over mijn hart kan krijgen; alleen een video of Webinar aanbieden als onlinetraining. Noblesse oblige hè, oftewel ik ben het aan mijn achtergrond verplicht er een uitgebalanceerde training van te maken.
Trouwens, ik ben ook voor mezelf begonnen omdat ik graag producten ontwikkel die voldoen aan mijn persoonlijke kwaliteitsnormen. Dus ik heb de afgelopen maanden met volle toewijding gewerkt aan mijn nieuwe website en het eerste onlineprogramma “Werkstress de baas met hartcoherentie!”. Een uitgebalanceerde mix van verschillende leervormen is het geworden.
Zowel de theorie in de academie, die bestaat uit tekst met foto’s, schema’s en infographics en filmpjes natuurlijk, want daar was mijn hele filmpjesproject van april om begonnen. Maar nooit langer dan een minuut of 3, want wie houdt dat nog vol tegenwoordig. Verder zijn er quotes of tegeltjeswijsheden, reflectievragen en oefeningen. Er moet immers voor iedere leerstijl wat te halen zijn.
De deelnemers aan dit eerste programma krijgen na de theorie nog een individueel intakegesprek en ze oefenen met de biofeedbackapparatuur tijdens het Webinar. De eerste reacties zijn heel enthousiast! Over het totaalprogramma en over de toegankelijkheid en het niveau van de academie. Zoals iemand zei: “Niet alleen heel goed geschreven, maar volgens mij heb jij hier ook heel je hart en ziel ingelegd en dat voel je…” Die constatering klopt, mooi dat de gebruiker het ook zo ervaart.
Maar de waardevolste feedback uit de anonieme evaluaties vind ik wel deze: “Fijne open warme ontvangst en begeleiding”. Precies daar zat mijn twijfel. Want hoe in hemelsnaam straal je digitaal hartelijkheid en warmte uit door het scherm? Blijkbaar is dat toch gelukt. Ik ben een tevreden mens!
Wil je een kijkje nemen op de website van de academie? Klik dan op de foto hierna.
