When life gives you lemons, make lemonade! Alsof dat zo simpel is… Hier de eerste van mijn 3-minuten-learnings. Er komen er meer. 3 weken lang, elke week, 2 filmpjes van 3 minuten. De ene keer met een inzicht de andere keer met concrete tips. Over stress en angst in tijden van Corona.
Did it! Mijn eerste filmpje. Super eng! Nog lang niet perfect, maar toch geplaatst. Want dit is dé tijd om buiten je comfort zone te gaan. Met belofte aan het eind want er komen er meer. Over corona-angst en coronastress.
“Waarom werkt dit beter dan een app?”, vroeg een klant, die al na een paar weken effect merkte van de training. Ze startte ermee omdat ze nog nauwelijks een oog dicht deed, ze sliep hooguit een paar uurtjes per nacht. Al na 3 weken trainen sliep ze stukken beter! Ze had wel vaker een ademhalingsapp gebruikt en ze heeft op haar horloge ook een ademhulpje en een stressmeter, dus haar vraag was niet zo vreemd.
“Ooooh, daar heb ik nog mee gewerkt” riep ik naar de serveerster in de ontbijtzaal. Ze kwam geschrokken aanlopen toen ik, nogal bruusk, opsprong vanachter mijn croissantje om met mijn IPhone in de aanslag naar de vensterbank te rennen. Want daar stonden ze; ouderwetse stempels, onder een stolp, alsof het kostbaarheden waren. Op hetzelfde moment voelde ik me ineens heel oud, want ik want ik realiseerde mij dat het zeker 35 jaar geleden is
“Ik voel me de laatste tijd wat onrustig en gespannen. Eigenlijk is daar geen goede reden voor, hoor. Ik moet mezelf gewoon even toespreken dat het glas halfvol is. Zo kan ik het immers ook zien.” Bijna beschaamd vertelt de succesvolle projectleider tegenover me, dat zij ook wel eens een off-day heeft. Opmerkelijk, hoe we onszelf steeds weer weten te motiveren. Tegen de klippen op soms.
Het is week van de werkstress en oh, wat wist de werkstress mij te vinden deze week. Al tijden werk ik keihard aan een grote klus met een flinke deadline. En toen trad Murphy’s law in. Voor wie hem niet kent: die luidt als volgt: “Anything that can go wrong, will go wrong”. Zondag kon mijn computer ineens geen verbinding meer maken met internet. “Wifi-probleempje zeker”, dacht ik nog. Maar niks hoor;
“Remember, firing is wiring” waarschuwde professor Erik Peper (verbonden aan de Universiteit van San Francisco) steeds weer in de bijscholing die ik vorig jaar bij hem volgde. Het college handelde over ingesleten patronen in het brein en met zijn “firing is wiring” doelde hij op het feit dat neuronen in je brein die herhaaldelijk samen worden afgevuurd, een netwerk gaan vormen.
Vóór de vakantiemaanden stonden de media bol over vakantiestress. Dit jaar was er zelfs een trend te zien van een aantal vooraanstaande psychologen die ons adviseerden vooral níet af te reizen naar verre oorden. Een “staycation”, dat was het helemaal! Wie niet van reizen houdt, was hiermee eindelijk verlost van de sociale druk om op vakantie te gaan en werd ineens hip.
“De Tour win je in bed” is een oeroude wielerwijsheid, ontleend aan een uitspraak van Joop Zoetemelk in de jaren ’80. Wielerploegen besteden veel aandacht aan maatregelen om beter te slapen. Van speciaal ontworpen bedden, mobiele airco’s en verduisterende gordijnen tot het afplakken van het standby-signaal van de tv. Er worden zelfs slaapcoaches ingehuurd om slaapprotocollen te ontwikkelen.
Toen Duncan Laurence ons (ja, dan is het toch ineens “ons”) na 44 jaar naar een 1e plaats zong, raakte ik toch een beetje in de ban van het songfestival. Een mooie aanleiding om een oudere Nederlandse inzending weer eens van stal te halen. Het nummer “Slow down” van singer/songwriter Douwe Bob was helaas geen winnaar in 2016, maar de tekst is echt de moeite waard om nog eens onder de aandacht
